Wat een ellende, wat een verdriet. In 1 week tijd 2 van mijn schatjes kwijt. Al voordat Ice overleed had ik gezien dat je steeds op de bak ging, een blaasontsteking, dus een AB kuurtje. Maar toen het maandag nog niet beter ging toch maar even naar de DA. Die voelde wat verdikkingen in je buik en er kwam wat prut vaginaal uit, baarmoederontsteking, andere AB. Maar je knapte niet op, wel kwam er steeds vuil uit, wat op zich een goed teken was. Donderdag weer naar de DA, een vervanger, die ook niet met zekerheid kon zeggen of de verdikkingen groter waren geworden. Vrijdag overleg met eigen DA wat te doen. Toch besloten voor sterelisatie, zaterdag ochtend na het spreekuur. Maar toen ik vrijdag middag uit mn werk kwam zag ik dat het echt niet goed ging, DA gebeld of ze 's avonds nog geholpen kon worden. Dat kon alleen moest ze dan wel de nacht blijven. Zaterdag ochtend mocht ik haar weer ophalen, de operatie was goed gegaan, en het ging op zich weer goed met je. Thuis knapte je goed op, en ging 's avonds zelfs alweer eten. Zondag ochtend was je nog heerlijk bij me op bed wezen kroelen, maar toen ik een uur later beneden kwam lag je languit op de grond te hijgen. Niet goed. Gelijk de DA gebeld en langskomen. Je kon niet eens meer op je pootjes staan. Prikje gehad en even blijven ter observatie. 's Middags mocht ik je weer halen want het leek beter te gaan, maar thuis ging het alleen maar weer slechter. Ook de DA wist het niet en kon niks meer voor je betekenen. Je temp ging steeds verder achteruit. In heb je in een kooitje gelegd met kruik om warm te blijven. Toen ik je eruit haalde was je helemaal slap en liet je urine lopen. Gelijk weer de DA gebeld om langs te komen, maar ik was de straat nog niet uit of je was al overleden. M'n lieve kleine meisje, je was nog zo jong, ik zal je zooooo missen. voor altijd in mijn hart XOXOXO
